Latince sakramentum (yemin, vaat, bağ) kelimesinden gelip; Hristiyanlar arasında kutsal gücün işareti ve tanrısal güçle karşılaşma olarak kabul edilen sembolik davranışlara, tanrısal işaretlere, ayinlere verilen addır. Yunanca musterion (gizem) kelimesi ile eş anlamda kullanılır.
Tarih boyunca farklı uygulamalar sakrament olarak nitelendiyse de 12.yüzyılda bugün de halen geçerliliğini koruyan 7 uygulama sakrament olarak kabul edilmiştir. Bunlar:
-Vaftiz
-Evharistiya (ekmek şarap ayini)
-Pekiştirme (kuvvetlendirme)
-Ruhbanlık
-Evlilik
-Tövbe ve Günah İtirafı
-Hastaları Kutsal Yağla Meshetme (son yağlama)
(kaynak: wdtprs.com)
Sakramentler, Tanrı'nın (burada tanrıdan kasıt İsa Mesih) insanlık için yaptıklarının simgesi olarak görülür. O'nun bu faaliyetlerinin (şifa verme, aç doyurma, bağışlama vs. gibi) halen gizemli bir şekilde devam ettiğine inanılır ve sakramentler aracılığıyla İsa ile karşılaşıldığına, onun inayetine kavuşulduğuna inanılır.
Hristiyan mezhepleri arasında Katolikler ve Ortodokslar yukarıdaki yedi uygulamayı sakrament olarak kabul ederken Protestanlar sadece ilk ikisini, yani Vaftiz ve Evharistiya'yı kabul ederler. Protestan reformundan doğan Kuveykırlar'da (Quakers) ise sakrament anlayışı bulunmamaktadır.
Kaynak: Prof. Dr. Ahmet Hikmet Eroğlu, "Hristiyanlık", "Yaşayan Dünya Dinleri DİB Yayınları"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder